Yaranın aynası Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir anı değil bu,  
ne de bir düş kırıntısı—   
içimde kıvrılan bir zaman yılanı,    
sessizce soyuyor ömrümün kabuğunu.

Gözlerimle değil,   
suskunluğumla bakıyorum geçmişe.  
Bir çiçek gibi açıp solan sesler var    
duvarların ardında,     
ve ben hâlâ duyamıyorum adımı.

Zaman,  
bir mendil gibi sarkıyor elimden,   
kurumuş gözyaşlarıyla dolu.    
Ne silmeye yarıyor ne sarmaya,     
yalnızca hatırlatıyor:      
“Geçtin, geçtin, geçtin…”

Bir gün,   
bir rüzgâr gibi geçeceğim ben de    
bu tozlu sokaklardan.     
Ne bir iz kalacak ardımda     
ne de bir ses yankısı. Ama bil ki,   
zamanla avutur sandığın her şey     
bir başka yaranın aynasıdır aslında.