Zaman Tutulması Şiiri - Latif Memiş

Zaman tutulduğunda
Aşkın tutunur bana
Yürek tutulduğunda
Ellerin tutunur ellerime
Gülümsemen tutulur
Tenin tenime tutunduğunda.

Bir uzun yoldur yaşam, ruhlar söyleşir zamanda yaşanan tutulmalarda
Her yabancı kervanla bizi anlatır sözleri, sağanak özgürlükler yağdığında.
Tüm sözcükler bir kayıp zamanı ekler kitabına, karanlık henüz ağardığında.
Derin ve ıssız sulardan akar, gidemez kalır her diyarda zamansız aşklar.
Ellerin beyaz düşlerin efendisi, bir sis gibi usulca içimize serpilir yağar.
Zaman tutulmasında her söz bize dair, her unutuluş yaban zamanlar.

Yaşam sarnıcı bu denizler ve hüzün kadar çok kumları yürüdüğümüz yolların.
Zaman tutulması bedenlerde, aşk tutulması anılara eşlik edip geceye besteleniyor.
Şairin bencil dizeleri tutar ellerinden perinin, kıyılar boyu uzanır sonra.
Denizlerde yol alır, upuzun yaşlı zaman nehirlerinde defalarca yıkanıp.
Bulutlar örter yalnızlığı, gülümsemenin bitmeyen kıvrımları sardığında her anı.
Gece tutulmasında tenime bulaşır gülümsemen, nasıl iflah olacak zaman.

Hüzün bulaşır kalabalık ve nemli odaların resmedilmiş duvarlarında.
Yüzün bulaşır bahar tutulması yaşadığım karlı ve soğuk günlerin kış grisi bulutlarında.
Dudaklarının kıvrımında konaklayan sözcüklere vurulur her yalnız kalbin umudu.
Sahibini bekleyen ellerin var, ulaşılmaz hatta Kaf dağının ardına saklanmış belki de.
Verdiğin sözler besler sokaklarda kana bulanmış umutların yalnızlıklarını
Bir çocuğun gözyaşından başlar her şey, bir bebeğin gülümsemesinde tutulur

Ne zaman tutulmasıdır öykümüz oysa ne bir aşkın yüreğinin tutkusu
Güneş tutulmasıdır ışığında aydınlandığımız anların nefasetini anlamaya
Korkunun tutulmasıdır her yanı kalabalık, sabırla büyüten tutkuyu
Ellerinin tutulmasıdır dokundukça eriten içimdeki ruhun akışını
Gözlerinin tutulmasıdır değdikçe gözlerime tenimde kalır izi o anın
Yürek tutulmasıdır zamanda tutulan tüm gülümsemelere adak.

Zaman tutulduğunda
Yüreğim tutulur sana
Yollar tutulur
Korkular tutulduğunda
Ben tutulurum zamana
Sen tutulduğunda bana.