Zaman Tünelinde Çizgiler,

Zaman Tünelinde Çizgiler,
....
İnsanlara koşarken, ayrı yaşıyorduk,
Özlemlerin en güzeli konuşuluyordu,
Dudaklarım da buruk bir tebessüm,
Hiciv dolu bir denizde, yüzüyordu latife,
Geçen günlerimiz kovalandı durdu,
Birbiri arkasından yeni yılları,
..
Hiç sevmemiştim, onsuz günleri,
Koştum, her gece kapısında beklerken,
Bulduğumuz, her insan sanki bilmece,
Kara yazgıların içinde binlerce örtü,
Kalkarken ayrı yerlerde,
Gördüğümüz, her insan bir cevherdi,
Bir köşesinden tutarken yaşamın,
“ zaman tünelinde” bir çıkış aradık,
Bulduğumuz her insanın özünde,
Ne kadar da, mutlu olmuştur,
...
Hiç görmesem bile, endamını ve şeklini,
Yaşamak, o kadar doyasıya güzeldi,
Derin duyguların, denizinde dolanırken,
..
Gördüğümüz, en hassas noktaların sonunda,
Üç yüz atmış çizginin , daire üzerinde,
Ne içinde kaldık, nede dışında,
Yuvarlak bir şeklin, çevresinde gezerken,
Sınırların aşılmaz gibi,göründüğü her yerde,
Onunla beraber, yaşarken anlamları,
İnsanların, incelik ve kalınlıklarında,
Karanlık gecelerde, binlerce dik açıda,
Tüm çizgiler, gözlerimde silindi,
Dünyayı ve insanları ayrı görürken,
Nerede ve nasıl söylenecek, sözlerin,
Bu gece, ayrı bir coşkusunu yaşadık,
...
Şimdi idrak edemediğimiz, her fikirde,
Paylaştığımız vakitler, dünya da yaşanır oldu,
Bazı demlerde, öfkenin dorukları yuvarlanırken,
Yosun tutmuş, taşların altında ezilirken,
Ondan uzak kalmaya bile, tahammülüm yoktu,
...
Karadeniz sahilinde, temel reisin topladığı portakalları,
Laz fıkraları içinde, bir ayrı dağıttık,
Geride bize; hiçbir şey kalmasa bile,
Gülüşlerimiz, yüreklerimizde dağlar oldu,
İnsanlardan kurduğumuz, binlerce tepede,
Onlarla devşirdiğimiz, binlerce çiçekler,
Yaşam boyu; en güzel anılarımız oldu,

...
Çağlar Akarsu