Zaman Tüneli Şiiri - Naki Aydoğan

Sana kandım kadınım,
Bana adandın adamın,

Ben kadın sen adamsın,
Hayat canlı zaman tüneli.

Ağaca baktım eşya çıktım.
Taşa baktım duvar çıktım.

Sana baktım koca çıktım.
Bana baktın karı çıktın.

Bir birimize baktık bebek çıktık.
Bir yaşlandık çocuk büyüdük.

Manzaraya bakıp resim yaptım.
Zamanı dinledim müzik yaptım.

Her şeye kandım kessem kanım akar.
Her şeye adandım baksam adam olur.

Karnım acıktı ne yedimse o oldum.
Ekin tarlam ve hayvan çiftliğim var.

Tahıl tenli hayvan karakterim var.
Eşya edindim eşya konforum var.

Denizde yüzer havada uçarım.
Yere ayak basmayayım yürürüm.

Doğunca yaşarım ölünce anılırım.
İnanırsam dua ederim bilirsem bilim.

Sen ne edersin merak ederim.
Ben ne edersem tahmin ederim.

Ne kaldı Marsa bakıp Marslı olmadığım.
Uzayda uydu yeryüzünde her çeşit cihazım.

Bana bak kendini gör, görgülü.
Kendine bakıp beni görme, görgüsüz.

İçinden bak kitap oku dışından bak kitap yaz.
İğne ucundan elbiseni dik kalem ucundan ruhunu gör.

Ektiğin tohum ağaç oldu gömdüğün ölün toprak oldu.
Çürüdün kurtlandın yedin içitin çimlendin.

Can candan canandan geleceğe bak
Cam camdan eşyadan geçmişe bak.

Hayat bir zaman tünelinden akar
Her zaman baksan bir hayat açılır.