Zaman Tüneli Şiiri - İsmet Can

Nostalji yapıyor ruhum, çok uzaklarda
Bir köprüden geçiyorum, ayakları olmayan
Uzun mu çok uzun, uçsuz bucaklarda
Alır götürür beni, zaman tüneli

Akıyor zaman derinlere, bir şövalye gibiyim
Düştüm Fethi'n ortasına, sanki Fatih'in Fedaisiyim
Reenkarnasyon değil bu, zamanın bir zerresiyim
Alır götürür beni, zaman tüneli

Katip Çelebi'nin, Nedim'in önüne diz çöktüm
İlim pınarlarından içmek adına, dil döktüm
Aşk sahillerinde yürürüm diye, can söktüm
Alır götürür beni, zaman tüneli

Rüzgâr mı fırlatıp atan beni, zaman tüneline
Çekip gitmiş ruhum, benden habersiz ötelere
Okyanuslar aşmış, zaferler kazanmış kötülere
Alır götürür beni, zaman tüneli

Uslanmayan ruhum, Kartaca'da dolaşmış
Dağları, denizleri aşıp, Afrika'ya ulaşmış
Bir hiç uğruna, ne belalara bulaşmış
Alır götürür beni, zaman tüneli

İskender'in ordusu muydu o, Hindistan'a giden
Yoksa Yavuz'un askeri mi, Sina'da Hızır gibi biten
Ruhum muydu, elinde ki bayrakla vatan ocağında tüten
Alır götürür beni zaman tüneli

Dolaş ruhum, bunca zaman sana yetmez
Tarih yazmadıkça, bu aşk baştan gitmez
Kalemler yazdıkça seni, boş sayfalar bitmez
Alır götürür beni zaman tüneli

Sür atını, yıldızların tayin ettiği yönlere
Çiçeklerle gidilmez, kazanılan zaferlere
Bir ruh ölür, bir ruh dirilir azimli sinelere
Alır götürür beni zaman tüneli

Son noktasındayım artık, dönüş yolunda
Eşlik ediyor melekler, sağımda ve solumda
Uyanıyor ruhum, gecenin en sonunda
Alır getirir beni, zaman tüneli