Zaman tüneli Şiiri - Nedim Uçar

Zaman tünelinden ışık hızıyla,
Bir yabancı gibi geçiyor ömrüm.
Alnına yazılan kara yazıyla,
Kendi kaderini seçiyor ömrüm.

Ruhum semalarda dolanır arşı,
Sevgiler üstüne gönlümün marşı,
Dağın yamacında rüzgâra karşı,
Yavru kuşlar gibi uçuyor ömrüm.

Kuşatır geceyi gün yeni baştan,
Başım kurtulmuyor borandan, kıştan,
Kalbime süzülen her damla yaştan,
Zehiri,, bal diye içiyor ömrüm.

Pembe ufuklardan güneş gülünce,
İçimde bir sızı inceden ince,
Yağmurlar sonrası bahar gelince,
Gonca güller gibi açıyor ömrüm.

Ecel nasıl, neden gelir bilinmez,
Dar vakitte kara yazı silinmez,
Zaman tünelinden geri gelinmez,
Çevresine ışık saçıyor ömrüm.

Tanyeri ağarır bülbül sesinde,
Nedimi yol alır sabah sisinde,
Hakk’ın tecellisi son nefesinde,
Mekândan mekâna göçüyor ömrüm.