Yine düştüm, boş işlerin peşine
Girdim zaman tüneline
Karanlık ve kuytu
Boğucu ve kasvetli
Tünelin sonunda, bir ışık var
Bir aydınlık bu, sonsuzluk, bu
Işığım sen sin, sonsuzluğum sen
Rahmet kapım, sen
Beni bırakma, bu zaman tünelinde
Seni bekliyorum, uzun zamandır.
Kalbimde taşıdım sevgini.
Söndürmesin karanlık, içimdeki alevi
Senin nurun ve rahmetin,
Kucaklasın sonsuzluğa dek beni. Ya Rasulallah!
Kayıt Tarihi : 16.3.2009 19:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tülay Bilgin](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/16/zaman-tuneli-36.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!