Zaman Tüneli Şiiri - Hasan Çam

Nereden başlayacağımı bilmiyorum, geçmişe
bu gün, içimde bir özlem, alıp götürüyor beni
Geçmişin, zaman tüneline dalıyorum bazen
Bir den, çocukluğumdan çalıyor saniyeler

Sopaya dizili alabalıklarla, babamı hatırlıyorum
Başında kasketi, gür ormanın, güneşsiz yollarını
Kara sabanla sürdüğü tarlaya, buğday serpişini
Çıkan kurtçukları toplayan, kuşları özlüyorum

Sayısız aşıladığı meyvelerle, okuduğu dualar
Bereket yağıyordu, hasat zamanı mahsullere
Tadı başkaydı gölgedeki, bir bakraç ayranın
Altına odun atardım, kazanda haşlanan patatesin

Değirmende öğütülen unu, parmakla tatmayı
Külde pişen, tuzsuz çörek yapmayı özledim
Kırda çilek toplamayı, tarla kenarında böğürtlen
Güzün, kestane, yağmurlu günün sabahı, ceviz

Dağlarda kekik, ıhlamurların kokusunu özledim
Elma, armut pekmezi, hoşafını, taş fırında somunu
Harmanda düvene binmeyi, savrulan ekin tozunu
Cevizli helvayı, mısır püskülü sigaramı özledim

Ahşap okulun, duvar arasından, ıslık çalardı rüzgar
O gün ormandan, bir dal odun götürmek mecburdu
Koskoca sınıfın, tek kalem açacağı, yarım jilet idi
Birle, ikiler beraber, üçle, dörtler beraber okurdu

Baharla birlikte, bezlerden top yapar oynardık
Öyle özlemişim, o eski gazete kağıdı kokusunu
Sevdan yoktu, sen yoktun, çocukçaydı her şey
Çıkmak istemiyorum, daldığım zaman tünelinden

13 12 2006

[email protected]

Ümraniye..İstanbul