Zaman Tüneli Şiiri - Meziyet Ak

Bir zaman tüneline giriverdim,
O tünelden seyrettim olanları.
Ölüm denilen yeniden doğuşu,
Bu mu yalan dünyanın yok oluşu?

Bilinmezliğe giderken yaşamda,
Nasıl bir bencilliktir ki bu olanlar?
Herkes nefsi nefsine sorumsuzca,
Bananecilik yapar sorumsuzca!

Bu kısacık zaman tünelindeki,
Güzellikler serilmiş önümüze.
Dostluklarımıza değer verelim,
Çevremizdeki her canlıyı sevelim.

Çare olalım sevgsizliklere,
Tünelin sonuna geldin yavaşla.
Dünya sana mı kalacak sanarsın,
Ömür bir gün biter anlamaz mısın?

Doğada var olan her bir sevgiye,
Gülümseyerek hep selâm verelim.
Parlasın duygular gel kararmasın,
Hiç bir seven gönül yaralanmasın.

Korkutuyor böylesi zaman tüneli,
Acımasılıkların kıyısında,
Umutlar yaşatılsın yok olmasın,
Tünelin karanlığı aydınlatılsın! .