Zaman Size Yetişmeden! Şiiri - Teoman Özgün

Nerede o ömür sürenler ki nimetlere gark oldular; Nerede o bilgi belleyenler ki anlar,bilir gelirler? Mühlet verildi onlara,gaflete daldılar; Sağ-esen oldular, unutup gittiler. Uzun zaman mühlet buldular; fırsat elde ettiler; Lütuflara, ihsanlara nail oldular; Çetin azaplarla korkutuldular; Büyük sevaplarla müjdelendiler. Korkun insanı helak çukuruna atan günahlardan, Gazaba uğratan ayıplardan. Ey gören gözleri,duyan kulakları olanlar; Ey huzuru,dünya malını elde edenler. Var mı bir kaçacak durak,kurtulunacak mekan? Var mı bir sığınılacak,güvenilecek liman? Var mı,yok mu? Öyleyse nereye dönüyorsunuz, Nereye gidiyorsunuz,neye aldanıyorsunuz? Uzun-enliliğine karşı gene de her birimizin Yeryüzünden payı olan yer, Düşüp yanağını yere koyacağı,boyunca bir yer. Acele edin henüz ip,boynunuza atılmamıştır; Can henüz bedenlerinizdedir. Doğruyu arayıp,kalan ömürden faydalanmak zamanıdır; Bedenlerimiz sağ-esendir; çâre bulmaya zamanımız vardır; Ömrümüzden kalan mühlet; elimizdedir güç-kudret; Tövbe etmeye henüz vardır müddet; Genişlik çağında dileyebilirsiniz çalışın sıkıntıya, Darlığa düşmeden önce; dağınıklığa çatmadan önce; Çalışın görünmeyen,fakat beklenen gelmeden; Üstün-kudret sahibi olan sizi/bizi ansızın almadan