Zaman, Sevgiye Kurak Şiiri - Kadim Dolunay

İstiğrak sığınağı, huzurlu bir âlemdir; ah girebilsem
Cevelân eden şu yüreğimi sayfalara dökebilsem
Her beyaz katrem hun, her günüm bir semm
Yemyeşil yapraktım, sarardım, karardım, toprağa düştüm

Zaman sevgiye kurak, ben dostluğa teşneyim
Bu ne buhran, ne kasvet; garip bir ateşteyim
Gözlerim umuda çıplak, amansız bir ye’steyim
Umuda yakındım, kavruldum, savruldum, uzağa düştüm

Kadim Dolunay