Zaman, Sevgin Ve Ben; Yoksun Sen

//haftada beş gün çok gelirdi bana oysaki//

önce günleri kattım aşkıma
sonra bitmez haftalar
şimdi ise sonu gelmez aylar

boğuşmaya alıştım
akrep ve yelkovan tıkırtılarıyla
zaman düşman oldu
geçmez oldu her saniye
unutmak için gözümü açtığım hergün
insafsızca hançer sapladı yüreğime

son gördüğüm anın gelir gözlerimin önüne
ve oynadığımız bile bile lades
gözlerindeki ışıltılar
ve bırakmak istemeyişim seni
ellerimin arasından verdiğim iki diken bir gül
sonra gidişim
ardından bakmaya korkuyordum
ne bilirdim
o son görüşüm olacakmış gözlerini

çıkılmaz paradoxlar kurcalar kafamı
ve benim olmayan
başındaki telli duvak
burda herşeyi bırakıp
yanına gelmek geçiyor içimden
belki son bir şansı kalmıştır aşkımın
belki belki kalbin yumuşamıştır
ama olmuyor işte

kahrediyor beni bu kalabalık
somurtuyor gördüğüm her surat
ve gözlerin düşüyor göz kapalarıma
aslında sen yoksun
ama olsun
ne olursa olsun
ne yeminler ne sözler ırgalamıyor
gözlerimi kapatıyorum
ben yalnız başımayım
seni yaşıyorum
seninle yaşıyorum

aşkını her bitirişimde
istemeye isteye yeniden başlıyorum
bir acaip Evindarım işte
sensiz olsamda
sevginsiz kalsamda
ben,
yine
seni seviyorum
seni unutamıyorum...........