zaman,
sessiz / sedasız
sevdasız / yalnız
ölme zamanı...
zaman,
sevdayı toprak anada
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
''Sevda;
Buharlaşıp, bulut olmuş gökyüzüne.
Gökyüzü;
Bulutu istememiş sinesine, üzmüş, ağlatmış.
Bulut;
Gözyaşı olup akmış ağaca.
Ağaç;
Dal olmuş, çiçek olmuş, meyve olmuş.
Meyve;
Dem olmuş, derman olmuş, can olmuş bir cana.
Can;
Sevdalanmış bir cana!''
Ölen sevda, başka bedenlerde filizlenir ve canlanır! Bir devr-i Daim bu.
Tebrik ederim sayın Yalçın. Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta