Mavi siyaha karışmıştı,
En karanlık gecemde.
Konuşmak, yalnız konuşmak istedim,
Yabancı olmayan bir sesle.
Yalnızlık bu kadar mı sessiz?
Sessizlik bu kadar mı çaresiz?
Artık duyamıyorum saatin sesini,
Hissedemiyorum zamanın akışını.
Yaşamak, sadece yaşamak!
Zamanın durduğu yerde,
Ölümü beklercesine yaşamak!
Bu nedir bilir misin dostum?
Çaresizliğin yalnızlıkla boğuştuğu,
Zamanınsa sessiz kaldığı andır..
Kayıt Tarihi : 22.1.2022 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!