Gözlerinle uzaklaşıp
yanaklarımdan öpüp de gönderdiğin
ben, zaman ve o an
ruhumda neşeyle seyiren şeylerdi
ve bir zaman
soluklanıp
içimin derinlerine bırakıp da
kendimde seni göremediğim
korktuğum
çoğu zaman
bir zaman
çok yönlü bir git-geldi belki
ellerimle sevişip
seninle oynarken içimde
içine girdiğim o büyülü sular
astronom bir bilge gibi
havada çektiğim kürekti
o an
kızıl bir maviydi
belki çoğu zaman
belki kendi kendini doğrayan
aniden bitiveren sözlerdi
bir onu bilirdim ben
bir de seni
oysa seni
sonsuz kere sonsuz düzlemlerde
kreşe giden çocuklar gibi
hissederdim beni içine alan
dört duvarları da
ve cam kırığı hayallerimi de
yorulan bir zamanda
hep o an
yüzlerce kez iğfal edilmiş aşkında yüreğimin
karar karar hep o karar
titrek yüreklerin aldığı o son karar
gittiğin an
sanki suçsuz bir deniz gibi
mayalanırken içimde
yalnızlığım
şimdi durmadan
korkumdan
şimdi hırlıya hırlaya saldırsam
küreklenen yanmış kirpiklerine
ne yazar
ve ben kör bir ok olup
ansızın hedefine doğrulan
bir sınırsızlık tayfında
ve akıp giden şeylerin
derin bir yalnızlık anından
korkmasam da
ki, yine de seni unutamam
geride bir tuz tadı kalırken şimdi dilimde
buharlaşır tenim
sadece başkalaşır o zaman
denizlerime sıçrayan
o buğulu kan
kimdir artık o bilemem
ve her an değişen o an
içimi genişleten
yorgun bir zaman
tüm ölgün ışıklarımı titreştiren
yani kendine dönen kendi içimden
şimdi deniz kenarlarıma serpilmiş lambalarda
sanki donup kalmış
sensiz bir gecede
bir küçük şehzadenin
annesinin eteklerine tutuştuğu gibi
beni korkutan
unutamadığım
hep o an
hep o an
hep o an…
Kayıt Tarihi : 2.10.2005 12:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
