Zaman Rüzgarları Şiiri - Tuba Gürdere

Bazen kendi yoksunluğunun içinde yokluğu bulursun.
Bazen kendi yokluğunun içinde bir varlık katar bambaşka bir varoluş.
Dokunursun ve yoklarsın kendini.
Varlığın bir varlık katar bakışına kalpten.
Yaşama perdedir çoğu zaman gözlerimiz.
Bazen bir esinti aralar bakışının yansımasını,
duyuşun görüşlerinde, düşüncededir.
Bir serinlik olmadan ürperiyorsa ten?
Tenden dışarı bir duyuşta buluşur ruhun,bir bakış arası nefestesindir.
Çözülür an be an zaman kasvet olsada.
Belki sonsuz çöllerden esen zaman rüzgarlarının
vaktindesindir.