Zaman Pantolonları Şiiri - Burak Eroloğlu

I.

Zaman dar pantolonlara sığdırılmış
Hayat Akdeniz ve Karadeniz kadar birbirine uzak
Bense senin yalnızlığına sığındım
Güvercin curnatasında bir şiir son çığlığını atarken
yanındayım
Rüzgar ağaçların aralarından esip geçerken
beni hep sana götürüyormuş meğer
Her aşk kavgasının başrollerini sana ve bana oynatıyor
sanki yönetmenler
Yine sana yazıyorum
ve yine sana yazdıklarımı beğenmeyecek insanlar olabilir
Önemli mi bu?
Hani içten gelen her aşk güzeldi
Hani bahar çiçek açmadan önce karlarını dökerdi
Hani her sevginin üzerine umut umarsızca çökerdi
Yalanmış bize öğretilenler
Güvercinler de yalanmış
Son senfoniyi çağrıştırır tüm yalanlar
Üstelik hep kafiye tutturmak gibi
alışkanları vardır aşkların

II.

İnsan bir parçası olmadan yaşayabilir mi?
Sen benim o yaşayamayacak olduğum parçamsın

Birbirimize hiç sarılamadık
Bu da acı, bu da kötü
Zaten biz ne zaman birbirimize sarılmaya kalksak
Gökyüzü ikiye ayrılırdı
Bir yanı sen olurdun, diğer yanı da ben

Seni sevmeye hangi yanından bakarsam bakayım
Güzel