Zaman Öldü Şiiri - Yorumlar

Mermerdeki çatlaktan sızdı acı! Soğuk inilti, keskin ucundan zorladı anı… Bir cücenin asabını yokladı zaman. En kısa cümlesiyle tuttu ayak parmaklarını… Uzadıkça aklına; tanımladı kendini. “ İpin alevini tuttu Kronos, sen de tut!” eğdi bakışlarını cüce. Küçük, çelimsiz, parmaksız ve avuçsuz ellerine baktı. Yazmaya çalışıyordu tanrının şiirini…
Tanrı uzun insana sevdalıydı… Binalar yükseldi, dünyalardan kaçış planları yapıldı. İmkansızlar dağların yolunu tuttu… Kimi kaldı, anılarında çürüdü, kuru gürültüsüyle feveran!.. Çağıldadı dere, billur bakışlarıyla gezdi ovayı, kibriyle kök oldu yaşama. Yeşerdi afralı varlık, yeşil havuzunda…
Adımladı birileri boş avluyu. İp gerdiler, eski bir zamanda ölçekledikleri kemiklerle kurdular sehpayı… Kimi uyluğunu yasladı, kimi küreğini, kaburgasını bıraktı biri… Lakhesis ipi uzattı ve astılar zamanı… Omurgasını ve kafatasını bırakan olmadı.
Mermerdeki çatlaktan sızdı acı! Soluğu kesildi, uzadı boşlukta…