Zaman o kadar kısaydı ki Şiiri - Osman Nuri

Tarih bin dokuz yüz altmış sekiz
Temmuzun on yedisi.
İki katlı tahta evin üst katında
Bir çığlık sesi.
Odada;
Bir ebe, bir oğul ve onun annesi.
Kadının;
Acılı bir gülüşle kaplı yüzü,
Boncuk, boncuk ter tanesi.
Beş kez daha çekmişti bu sancıyı,
Bu ise altıncısı.
Sadece;
Bir buçuk sene sürecek bir beraberliğin
kalleş hikayesi.
Ne sarılmak mümkün oldu gönlümce
Nede Yaslanıp göğsüne,
Dinlemek kalbinin ritmini.
Ne ağlaya bildim giderken ardından
Nede doya, doya sevebildim anneyi
Zaman o kadar kısaydı ki....