Zaman mekan Şiiri - Erol Çolak

Zaman mekan karışmış kaygılar endişeler benim zürriyetim gibi hayatıma yerleşmişti, başımı dôndüren beni sarhoş eden bir rüzgar esti bir sabah doluverdi gônlümün bahçesine, canlandırdı yeşilimi mavimi ağaçlarıma türlü yemişler verdi, kurumuştu su veren kuyularım zem zem çaglar oldu betonlarım taşlarım, güneş vurdu kar dolu saçlarıma buzlarımdan sıyrıldım, tuttum pamuk ellerini gôtürdüm kalbimin merkezine tahtına oturttum.