Zaman Karpuzu Şiiri - Mustafa Ceylan

Bu soğuk havalarda çatladı
Zaman karpuzu...
Göbeği kesildi mutlulukların
Kalmadı, kalmadı ey yüreğim
Yaşamanın tadı-tuzu...
Saatler, bozuk saatler kaldı ellerimde
Nasıl yakalar, nasıl söyle bana?
Kör atlar, bulutlar ötesine
Uzanan sonsuzu? ..

Doğduk toprak damlı köy evinde
Tahta beşiklerde büyüdük ninnilerle
Okuduk, diploma için; çıktık basamak basamak
Acılar tezgâhında dokuduk, gönül kilimini
Gülmedi bahtımız
Evlendik çoluk çocuğa kavuştuk
Gölge misal takipçimiz oldu kör olası şansımız
Gün oldu karanlıkta bulamadık yolumuzu
Dost dedik, düşman çıktı karşımıza
Yuvarlandık, kader yokuşundan aşağı
Yuvarlandıkça
Çatladı ömür karpuzu...

Kızımız gelin oldu, iki torun verdi bize
'Batuhan' yaman mı yaman
'Aslıhan' güzel gözlü ceylan...
Everdik oğlanı, bir torun da ondan
“Dede” sözcüğünü duydum ya 'Çağlasu' dan
Dünyalar benim oldu
Allah’ ı var, şikâyetim yok
Gelinden, damattan...
Geriye 'Pınar' kaldı bizimle
Okul yolunda dilerim başarılı olur!
Şimdi, üç otuz emekli maaşına talim ederim
Şimdi, göğe açık ellerim,
Koskoca bir kelim...

Geçim derdi, seçim derdi derken
Nice ihanetler gördüm, yaşadım, duydum
Daha nicelerini hissedecğim can çekirdeğimde
Şu an mısra kuyumcusuyum, yapayalnız
Gurbet ellerde...

Düştük, kalktık, hastalandık
Sürüldük ilden ile,
Yıktık köprüleri dilimizle
Her seferinde uyuduk, uyandık
Güneş ne ki aşk ateşinin yanında
Biz kutlu aşklarda yandık...
Dayandık! ... Dayandık! ...

İşte sözün özü cancağızım:
Kırık dökük birkaç şiir,
Kimsenin duymadığı şarkılar
Kalem, kâğıt, koltuk masa...
Bütün zerrelerin özünde tasa
Ah şu ayrılık olmasa! ...

Elli yıl sonra
Bunu düşünüyor, bunu yazıyorum
Diyorum ki:
Ah şu öfke çıkmasa kınından
Ne güzel geçinirdi kurtla kuzu...
Ölmeseydi, yaşasaydı muhabbet kuşum
Yaşasaydı baş ucumda; kafesinde...
Düşmeseydi, gurbet rüzgârıyla
Balkondaki koltuğum...
Nasıl yakalardım nasıl, o muhteşem sonsuzu...
Özeti şu dostlar:
Elli dilim içinde zaman karpuzu...

26.11.2001 / 12.01.2002