Zaman Kalmadı Şiiri - Mahmut Nacar

Umutlar üstüne şafak
Sökmeye zaman kalmadı
Yanlışa açıkça dudak
Bükmeye zaman kalmadı

Göğe doğru açılmadan
Bedene mahpus düştü can
Ardım sıra inci mercan
Dökmeye zaman kalmadı

Düştüm bir ceylan izine
Vardım kahır denizine
Ermiş birinin dizine
Çökmeye zaman kalmadı

Gönül düşünce periye
Göz kapandı ileriye
Dönüp ibretle geriye
Bakmaya zaman kalmadı

Yürürken sabrın düzünde
Yer aradım dost gözünde
Yüreği aşkın közünde
Yakmaya zaman kalmadı

Bulaşmadan hiçbir kire
Niyet edip kutsal yere
Hu diyerek dere dere
Akmaya zaman kalmadı

Körükledikçe vesvese
Boş kaldı bekleyen kâse
Mutmain olan nefise
Çıkmaya zaman kalmadı

Söndürdükçe feyzi nuru
Her yeri kuşattı suru
İçimi yıkan gururu
Yıkmaya zaman kalmadı

Engel oldu kör bir inat
Altın bilezikmiş sanat
Muhabbeti kalbe kanat
Takmaya zaman kalmadı

Baştan savınca işleri
Yokuş yaptık inişleri
Son bir sabırla dişleri
Sıkmaya zaman kalmadı

Eşkıya yaptı talanı
Hırsız çıkardı kalanı
Gidip başına yalanı
Kakmaya zaman kalmadı

Dizili yıllar ard arda
Eridi yağmurda karda
Itır olup da gülzarda
Kokmaya zaman kalmadı

Adapazarı 1999

Mahmut Nacar