Zaman Kalmadı Şiiri - Hilmi Yeter

Zamana yaydık sevdaları, sevmeleri,
Zamana bıraktık mutluluğu, iyi dilekleri,
Nasılsa bir gün yapardık, nasılsa bir gün severdik.
Ve bir gün kendimizi de mutlu ederdik!
Beklenmedik bir sesti kulaklarımızda yankılanan,
"Hazırlanın gidiyoruz!" Aniden.
Nereye? Ölüme,
Zamansızdı, zamana bırakmıştık oysa biz inanmayı,
Zamana bırakmıştık Allah'a koşmayı,
Olmadı, zaman kalmadı!
Son bir hıçkırık, bir öksürük...Son çırpınış,
Son nefes "huh" ve ardından sessizlik.
Ve sonsuzluk.
"Henüz erken gencim ben" diyemeden,
Sonumuzu bilemeden öylece gittik.
Pis mi pis, mundar mı mundar.
Zira zamana bırakmıştık biz sevmeyi,
Zamana bırakmıştık mutlu olmayı,
Zamana bırakmıştık, inanmayı, adam olmayı,
Ve ansızın zaman kalmadı!