Zaman Kabı Şiiri - Ahmet Kaptanoğlu

Duvarda durur da durur
Şehrin en koyu tonu
Ankara gibisoğuk
Ankara gibi kuru
Doğum suyu kadar duru
Gözler arkasından fışkıran

Dümdüz bir, ovada kayar
Başı dik, yüce dağlar
Dinlenirken, zamansızca
Saçlarında, apak yıldızlar
Açılıyor bir kara delik
Tüm anları durduran

Bir kare dört köşedir
Fare olsan ne yazar
Alan mı çevre mi
Veren mi verem mi
Bedenim ciğerimi yakar

İzmir gülse ne yazar
Güneşin koynundan
Bir iki kulaç kazalım
Neler çıkar altından

An duruyor özlüyorum
Uzandıkça kısalıyorum
İstanbul'u dinliyorum
Doğum suyum kanlı

Ah ulan ah zaman kabı
Ah ulan ah hayal kasabı
Ya söküp alacağım seni
Ya sökeceğim bu gözleri