Zaman İronisi Şiiri - Yusuf İstif

Güzel şeyler için zamanın bize getirmesini umduğumuz şeylerin gelmemesi ve o geçen zaman diliminde yeni dertlerin gelmesi ironisi yine geliyor aklıma. Anlamsız bir kahkaha daha patlatıyorum.
Zamanın panzehir olmasını umut ederken zehir olmasına alışmak için bile zaman gerekiyor, en iyi komedi. Her hücremde hissettiğim korku ve endişeyi geçirecek şey zamanmış. Zamanın bu kadar büyük bir etkisi var ise, o zaman her günün yeni bir sıkıntıyla gelmesini nasıl açıklamak mümkün olabilir! Kader; sevdiğim ve inandığım bir kelime. Zamanı kader zannettiğim o günlerin mazide kalışını izliyorum. Kader aslında sonsuzlukmuş, belirli bir zaman dilimi değil. Üzüntüde ve kederde olmanın kazananı zamandır, kader değil. İnsan olarak bir taraf seçmek gerekir, her zaman verdiğimiz kararlar gibi iyi ve ya kötü sonu olan. Genellikle içimizdeki şeytana yenik düşüp kötü olanı seçeriz ama bu sefer değil. Tek seçeneğimizin kader olmasına inanmamız lazım. Tabikide şeytan olmak istemiyorsak.