Zaman ırmağında akıp gidiyor hayat,
Bazen durgun,sessiz ve dingin,
Bazen deli dolu,yatağına sığmadan…
Ve biz suyun üzerindeki çöpler,yapraklar gibi,
Kah dalgaların ortasında savrularak,
Kah kendi halinde süzülerek,
Kah kıyılara çarpa çarpa sürtünerek,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık