Zaman Irmağı Şiiri - Hüseyin Özcan

Zaman ırmağında akıp gidiyor hayat,
Bazen durgun,sessiz ve dingin,
Bazen deli dolu,yatağına sığmadan…
Ve biz suyun üzerindeki çöpler,yapraklar gibi,
Kah dalgaların ortasında savrularak,
Kah kendi halinde süzülerek,
Kah kıyılara çarpa çarpa sürtünerek,
Her çarpışta bir yerlerimiz kanayarak,
Kah eksilerek,kah yeni bir şekil alarak,
İlerliyoruz bu zaman ırmağında….
Bu kimine göre uzun,
Kimine göre göz açıp kapayıncaya kadar geçen yolculukta,
Karşılaştığımız her şey,
Sevinçler,mutluluklar,hüzünler,hayal kırıklıkları,
Hayatın tecrübesi deniyor buna….
Kimine zorlu bir sınav olarak seyrediyor hayat,
Kimine doğuştan cevapların kopyası verilmiş kadar kolay.
Ve sorguluyor insan neden bana zor diye,
Yahut ona neden bu kadar kolay?
İnançlarını ve değerlerini bile sorgulatıyor bazen,
Hatta en asi başkaldırıyı yapası geliyor.
Nihayet bir zaman sonra istemeden de olsa kabulleniyor hayatı,
Duruluyor…
Herşeye rağmen tutunmaya çalışmak gerek bu zaman ırmağı denen hayata,
Değiştiremiyorsan eğer birşeyleri,sen değişeceksin demek ki,
Ya da kabulleneceksin herşeyi,
Sonuç bu ne yazık ki…