Zaman İle Şiiri - Güven Çivicioğlu

Dik açıdan bakan güneş şimdi eğmiş başını.
Yükseklerden göçmen kuşlar süzülerek gidiyor.
Çiftçi dayı doldurmadan ambarına aşını,
Yine bir yaz, küsmüş gibi sessiz, ürkek gidiyor.

Gölgelerin saltanatı kararttıkça günleri,
Bir damla çiğ, hafif bir yel aratıyor dünleri.
Geri desem giden güne...Hayır, gelemez geri.
Bu ayrılık mevsimidir yaprak, çiçek gidiyor.

Evet dede, seni bugün daha iyi anladım.
Füze gibi yol tüketmiş attığınız her adım.
Acı gerçek görününce koptu işte feryadım.
Mevsim ne ki! ..Yıllar geçmiş,kadın,erkek gidiyor.