Eskiden seni andığım da
Heyecandan yüreğim pır,pır eder
Yüzüm kızarır
Gözlerim çakmak,çakmak çakardı
Her hıçkırık tuttuğunda
İsmini anar
Hıçkırık ta birden duruverir di
Radyoda şarkı türkü
Çaldığı zaman
Bir sana,bir bana diye
Şarkılar dan fal tutardım
Yazdığım her şiirde
Mutlaka sen vardın
Şimdi ne oldu bize,bilemiyorum
Eskisi gibi
Gelmiyorsun aklıma
O heyecan da yok artık
Neydi sevgideki bu erozyon
Hayat şartlarımıydı yoksa
Gözden ırak olan
Gönülden de ırak derler
Ama biz ne demiştik
Ölünceye kadar seveceğimize
Yemin etmiştik yaaaa
İçime öyle doğuyor ki
Artık sevmiyorsun beni
Nereden çıkardın şimdi,deme
Eskisi gibi hıçkırık bile tutmuyor
Demek ki sende anmıyorsun
Hıçkırıklar tutmadığından belli
Sakın kızdığımı sanma
Boşver gitsin
Bu dünyada unutan
Bir tek biz değiliz ki
Ama içimi en çok acıtan ne
Biliyormusun
Bu kadar seven yüreklerin
Bir kıvılcımla
Yanıp tutuşup kül oluşunu
Anlamıyorum
Zaman içinde yitip
Giden Aşka inanmıyorum,inanmıyorum.
6.2.2008 Münevver Şenol
Kayıt Tarihi : 6.2.2008 02:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevmek ve sevgi kavramlarını başka anlamlarda kullanmaya başladık...
Günü birlik heyecanlar aşk,sevgi olarak telaffuz edilmeye başlandı...
Yazık...
Kalemin dert görmesin toprağım...
Seni okumak inan bir başka mutluluk...
Yaşamın tüm renkleri hep MAVİ-YEŞİL
PEMBE olsun...Lamia CANAY....
Öpüyorum ellerini..
Sevgimle
TÜM YORUMLAR (9)