“zaman,,icinde biz Şiiri - Goksel Zeyrek 2

Zamanın birinde bir sen vardın gelen,

Bir de ben vardim sensizlige giden.

Evcilik oynadığımızı sandığın eski zamanlar gülmelerin vardı, Sen güldüğün an, geçtiği için acı çekerdi zaman…

Yıllar boyu geçmiş zamanını bilmediğin ben vardım dilinde.

Kelepçe zamanım geldiğinde, sonuna kadar birlikteyiz diye sözler veren sen vardın ruhumun özünde. Ha! Söylemeyi unutuyordum, birde hiçbir zaman unutamadığım gözlerin vardı, hoyratça çıkarttığın ceketimin sol iç cebinde…

Hesapsızca alıp götürdüklerinden geriye kalan, sadece ben varım şimdi zamanın içinde…

Sensizliğe susuyor dudaklarım, Hüseyin oluyorum Kerbela çölünde. Mahpusta Bedi-üz-zaman’dım son mektubunu okurken. Zifiri karanlıktı hücremde ki zaman, Sabrı öğrendiğimde Yusuf’ tan. Bu kaçıncı gidiş diye isyan edecekken tam, RAHMAN diye secdeye kapandı zaman.

Şimdi çok uzaklarda sen varsın zamana yaranı sardıran.

Senin için en çok üzüldüğüm an, yazdıklarımı okuyamayacağın şimdiki zaman.

Evvel zamanları kalbur samana sardığımız bir masalmış meğer yaşananlar. Ne tuhaf… Zaman yine o bir zaman… Tek fark, bir sen varsın giden, bir ben varım, zamana inat seni bekleyen.

Göksel zeyrek