Zaman (Gülce-Bahçe) Şiiri - Feyzullah Kırca

ZAMAN (Gülce-Bahçe)

Kıymetini anlarsam arkadaş,
Yoksa can düşmanımdır
Kurtuluş ışığı ve nurumdur,
Gafilsem gecem ve karanlığım
Dolmuş olsa benim zaman da vadem
Onsuz ben nasıl yaşarım
Zararın neresinden dönersem
Döneyim hemen denecek zamandır.

Huzursuzluğunda darağacı,
Keder ve hüzünlendiğinde duyarsın acı,
Neşende ve mutluluğunda ise kardeş bacı,
Geçmesini istemediğin baş tacı
Zaman birçok derdin ilacı
/
Geri gelmez geçer zaman
Sudur çağlar gider zaman
Dağı taşı deler zaman
Uyan gafil halin yaman
/
(Z) aman menziller kat etti
Yok (A) sla dönüş belletti
Ne çağlar, (M) azide tepti
Bilmez halden (A) man bilmez
Bilmez ne kıştan (N) e yazdan
/
Ne güller
Seven gönüller
Ne geçip giden yıllar
Vuslata kavuşamayan hayaller
Yaşanamadan kalan özlem ve emeller
Yarım kalır zamanda her şey, kururda sebiller

Ne krallar mat etti, çirkinleşti nice güzeller
Güçlü olsan nafile, düşer kalkan eller
Vade varsa zamanda eser yeller
Olmayalım gafiller
Görünür keller
Son haller
/
Tok olur ya, bu zamanda uyarı alanlar
Biter filmler bilene, olsa da kahraman çok
Oynayacak perde var olsa da çok, vade yok
Sok hesaba sen’i, sorgula ne yapıp ettiğini
/
Ey arkadaş! Zaman dopdolu yaşanırsa zamandır
Boşa geçmiş bir mefhum ise halimiz ne yamandır
Akılıca iş, yürürken yol nereye bir bakmandır
Zararın neresinden dönersen denecek zamandır

Alemde vadem dolduğunda, durmam bende giderim
Salih amelim var, kendime yetecek kadar derim
Ahir-i zamanda kabul olunmazsa Allah kerim
O zaman kendimi yaratana nasıl arz ederim

23- 02- 2010 Salı

Feyzullah KIRCA
Akbaşlar Köyü / Dursunbey