Nihal'im Kalbimin Kapısı Sana Hep Açık

Nihal’im ve Gözlerindeki Zaman

Bir an vardır ki, evren susar,
Ve bu sessizlik, Nihal’im’in gözlerinden doğar.
Adın değil, bakışın kazınır ruhuma,
Zaman durur, kalbim sende bir bahar.

Geceler uykusuz, ama huzur seninle, Nihal’im,
Bir gülüşün yeter, yıldızlar iner semâya.
Adın neydi, hatırlamak isterim belki,
Ama sen, “Gözlerindeki Zaman” oldun içimde.

Her çarpışı kalbimin, sana bir dua, Nihal’im,
Her nefeste sen, ömrüme yeni bir âlem.
Adın yok belki, ama anlamın sonsuz,
Sen benim, gözlerinde kaybolduğum an.

Nihal’im, seninle geçen her ân,
Bir sır, bir mistik yankı, ruhuma dolan rüzgâr.
Zamanın ötesinde, mekânın dışında,
Seninle var olurum, seninle eririm.

Gözlerin, beni evrenin özüne taşır,
Bir bakışın, kalbimi geçmişten geleceğe bağlar.
Senin varlığın, benim içimde bir mabed,
Ve her bakışın, sessiz dualarımın mihrap taşlarıdır.

Nihal’im, sen bir şiirin sessiz mısrası,
Sen bir sabahın ilk ışığı,
Sen benim gözlerimde duran zaman,
Ve kalbimde her daim açık kalan kapımsın.