Zaman gölgeledi Şiiri - Orhan Hatıl

ZAMAN GÖLGELEDİ GÖZLERİMİZİ
kaldırımlar kucak kucağa insan
niye bu adımlarda ki burukluk
şarkılar pazar yerinde
hep bir karmaşa yüreğimiz
sığınacak yudumuz
umutsuzluğumuz
sandınmı aşksızdık bizde
yandık
çok feciliğimiz bizde kaldı
yarım kaldı şehrin ışıkları
güneş sönercesine bu ekim ayına mahkum etti bizi
sınavsız, sorumsuz
özgürlük gerçek
sabretmek yalan, bu yalan hikayelerde
zaman gölgeledi dillerimizi
sevişemediğimiz doğrularla
bir yosmadan daha hatırasız kanayan olduk
kırmızıydı her yer
heryerde ölüm ve nefret
kalamadım kusursuzluğumda
boyandım yalnış bir hücrenin verdiği sancıya
şimdi titrer martılar
rüzgar bir denizin bilmediğim yerinden geçerken
şimdi ben titrerim
kimsenin bilmediği şehirin
kimsenin bilmediği gözlerimde
karanlığım evet
belkide yarınsızım
yaşıyorum
bu yüzden saçılıyorum etrafa
hep böyleyim sonuma kadar
elveda