kendini bir odada
mahkum etmişsin,
kocaman yaşam deryasında
küçücüksün!
kocaman dünyada
daracık yaşıyorsun
odanda, kafanda, yüreğinde
bir şeyler kazanmak için
çok şeyler kaybederek;
anbean ölüyorsun!
Zaman;
geriden gelen
ileriye giden
ve tahammülsüz
ve acımasız
ve sonu ölüme çıkan
ve her birimizin eksiksiz
her birimizin ayrımsız
içinde olduğu bir yol.
Ya sen yolda yürüyorsun
ya da yol sende yürüyor
malumdan maluma
doğumdan ölüme
aydınlıktan karanlığa
varlıktan yokluğa
herkesle eşit adımlarla
gidiyorsun sende!
bir odaya mahkum etmişsin kendini
kendini helak ediyorsun
çık dışarı,
önce elinde kazandıklarına
sonra hayatta kaybettiklerine
iyi bak.
Kayıt Tarihi : 20.3.2017 16:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!