Zaman Gidiyor Şiiri - Abdullah Erkmen

ZAMAN TOPLAMIŞ GİDİYOR
Kızıl etekler giymiş ufuklar
Bir vedaya hazırlanıyor
Gölgeleri yorgan gibi dağlar
Örtüyor aydınlığın üstünü
Gün, son rengine boyanmış
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini
Kızarmış günün yüzü
Kirli suçlara yataklıktan
Karanlıkla işbirliği var
Gizleyecekler tüm günahları
Büyük gölgeler aksetmiş yamaçlara
Heybet sinmiş kuytulara
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini
Kuşlarda bir telaş çırpınır kanat kanat
Ağaçlar hüzün döker yaprak yaprak
Serin esintilerle üşüyor toprak
Günmü batıyor yoksa mevsimmi göçüyor
Ufukta kızıl göz yaşları ile güneş
insanlık mı göçüyor yoksa vakitmi ölüyor
Bir ayrılık senfonisi çalıyor vakit
Bir vedanın hüznü bu
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini
Bir kelebek kadar uzun
bir çınar kadar kısa ömürlü
Yanılsamalara tutsak yaşananlar
Bir telaş var havada çekiliyor zaman
Ne acılar ne savaşlar ne karanlıklar
Ne kabiller, ne nemrutlar, firavunlar
Katar katar zamanda yolcular
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini
Çelişkilerle yolculuk
Bazan bir heves oldu zaman
Az bir zaman hakikat
Bazan bir tükenmişlik ve çığlık
Bazan acılara meydan okur
Bazan acılar haykırır "yaşasın hayat"
Bazan bunalım olur arayış ve Nietzsche
Aldanır bütün sözler çıkan ağızlara
Çağlar masal anlatır her saça bir tarak
Karunlar küp doldurur dilinde Ebu zerr
Hakikat suskun edebinde boş söze ne gerek
Herkes yaptıklarını, yapıyor bilerek
Sessiz bekleyişinde gizli vakit
Bir vakit bir zaman ve zamanda insan
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini
Belki bir ahir zaman vaktinde
Ne farkeder belki bir ömür
Belki bir vakit belki bir an bekliyor kainat
Zaman işte topluyor bütün geleceği
Geçmişi içinde taşıyarak
Surda bir nefes bekler gibi
Bir sona doğru sonsuzluğa akarak
Vakit ikindi sonu akşam öncesi
Zaman toplamış gidiyor kendini