Zaman Gezgini Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Kuşluk vakti tuttum ilk ellerini
Saçların ve aklın dağınık
Pencereden seyrediyordun
Munzurun üzerinde uçuşan
kar tanelerini
Yurdun yurdumdu
Yudum yudum yorumladım
Memleket hasretini
Bana biraz Erzincan getirdin
Dokundum gözbebeklerine
Soğuktu
Ne vakit hüzünlensen
Böyle oluyordu
Dokundum tenine
Diyarbakır kokuyordu
Dokundum ciğerine
Annen soluyordu
Dokundum yüreğine
Büyük zamamlarda savruluyordu
İlk o zaman sevdim seni
Bana deryalardan aşk getirdin
Sen diferansiyel
denklemlerle meşgulken
Ben ömrümü senle çarpıyordum
Üzerine giydiğin gömlekleri
Şiirle türküyle alnımın teriyle
Sana bem dokuyordum
Ve sen bilmeden yüreğimi
Yüreğine giyiyordun
Ne vakit boşluğa dalsa gözlerin
Karşında duruyordum
Anfide
Kanyinde
Cafede
Taze taze
Yaprak yaprak
Dallarında gülle zambak
Yağmur ardı çiçek kokuyordun
Bana zemheride baharlar getirdin
Tren istasyonunda başına
İlk o zaman gülümsedi
Saçların rüzgarlara
Küflü raylar üzerinde
ikici mevkiydi uykun
Düşüne döşek oldum
Bakışların yayılırken
akşam güneşinde Batmana
Bana kewerzodan meltem getirdin
Henüz yirmiüçündeydin
Ben kırksekiz
Henüz sevilmemiştin
O yandan bu yana
Seni ilk ben sevdim
Zannetmeki uzaktın aşka
Hep dizinin dibindeydim
Sen beni göremesende
Gözlerinin içindeydim
Zannetmeki seni ben
Şimdilerde sevdim
Bütün hayatın boyunca
hep peşindeydim
Hadi bana bir bardak çay getir
Birde ikibinli yılları
İçinde mutlaka olsun
Diyarbakır Malatya
Sivas Erzincan yolları
YILDIRIM KIRLILAR 02.03.2019