Zaman Gelir Şiiri - Ahmet Yazıcıoğlu

Bir bütünün denizinde gezilir,
Nasibin sandalına liman gelir,
Tozum, tozum rüzgâr ile tozulur,
Tanışıklığa yakın siman gelir.

Olur, mu hiç sabrın deli damarı?
İmame’den tutup çeker tomarı,
Saklanıyor yüreklerin imarı,
Zaman içinde saklı zaman gelir.

Her ne kadar kalp kırdınsa üzül kin,
Kırlangıca sıkıca tutun temkin,
Efsaneden gerçeğe dönsün öykün,
Ferahlığın duruşu yaman gelir.

Bir atmacavari gökte süzülüp,
Emeklere; sözde bakıp üzülüp,
Sepetlere kirli meyve dizilip,
Harman ertesi payda saman gelir.

Vicdan ocağı sinelerde tüter,
O yay bizi çağlar üstüne iter,
Nazlım dalgalanır, bülbülüm öter,
Diyarıma adalet, aman gelir.

İhanetin dağında kar kor olur,
Şelalenin heybetinden kör olur,
Pırıl, pırıl yıkansa da kir olur,
Bakar körlere perde, duman gelir.

Darıltmayan her bir yürekte simge,
Renk de lazım cümbüşle çıkma cenge,
Bundan böyle süzgece konsun denge,
Yüreğime güzeli uman gelir.

Hırçın, hırçın esti, durdu fırtına,
Yağıyor mu serçelerin sırtına?
Yavrusuna kanat geren dürtü ne?
Düşündükçe ruhuma İman gelir.