Zaman geldi , zaman geçti.
Züleyha efendi,yusuf köleydi.
Gece çöktü.
Karanlık bir annenin kucakladığı gibi
tüm sokakları ele geçirdi.
Sessizlik hakimdi.
Etrafta ıhlamur ağaçlarından gelen
koku iyice yayıldı, üstümüze sindi.
Yukarıda ki lacivert çöl karanlık,
ıssız ve sessizdi.
Önümde sonu görünmeyen
dar patikalar uçsuz
ve bir o kadar köhneydi.
Yol nereye çıkar belli değildi,
öğrenmek için gitmek gerekti.
Yükselmek için düşmek,
Arınmak için kirlenmek,
Çıkmak için de batmak gerektiği gibi.
O yolun sonunda ki bilinmezlik
öğrenilmek için bekliyordu.
Adımlarım çok önemliydi.
Yolun hangi tarafına gideceğim
tamamen bana kalmıştı.
Lakin bu beni korkutmamalıydı.
Çünkü;
Sevilmek için sevmek,
ağlamak için üzülmek,
gitmek için de gelmek gerekti.
Kayıt Tarihi : 28.2.2023 10:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşk yolculuğu
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!