Sorarım, nehir gibi akan zaman geçince;
Ömrümün, kaderimle örtüşen sürecince,
Hayâlden ne bıraktı elimde, avucumda?
Akarken kaderimde keyfince, kaderince
Çarparak sağa, sola bildiği her fendince! ...
Veya ben bu akışı seyredeceğim yerde,
Düşünüp hikmetini, düşmeden `hay`a, derde;
Bilerek, hissedeydim, varoluş hikmetince
Ne yapmam lâzım diye, her vaktin eşiğinde
Sürûra erse idim zamanın beşiğinde...
Arâfat günü böyle bir beşik düşünüşüm;
Hikmeti ne? Bilemem, belki de üşümüşüm...
Anamın tâ bebekken sardığı; beşiğimde
Kattığı sıcaklığı hasretle düşünüşüm
Olmalı; bu gün benim, gönüle dokunuşüm...
Pendik, 09.01.05; 15.45
Mustafa BenkliKayıt Tarihi : 9.1.2006 18:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!