Zaman Geçerken Şiiri - Serhat Sümer

-sen yine yoktun-

yüreğimizin en ücra köşelerine işlerken kader
zaman gibi o ölümcül zehri
gözbebeklerinde bir ışıltı
hatırlatır eskileri
hani küçük çocuklar gibi gülümsediğimiz
hani sessiz şarkımıza
kocaman yaşama sevinçleri iliştirdiğimiz...
her yıldız kaydığında
geleceğimize yepyeni hayatlar çizdiğimiz...

bir nehir ki
yalnız sesi kalmış kulaklarımızda
gözlerimizin buğusunda
eski zaman sevdaları...
bir çayır ki
yalnız yeşili çimenin
ellerimde tütün kokusu
yağmuru farketmemişiz...

giderken
bir 'döneceğim' bırakmışsın
en derin yaralarının yanına kalbimin
beklemeyi böyle öğrenmişim
gözlerini ilk defa
bu kadar mavi görmüşüm.

bir el ki
ancak bu kadar zor ayrılır
bir başka elden

bir ses ki
ancak bu kadar sarsar bir bedeni
ancak bu kadar derinden

hoşçakal
gideceğin yere götürme benden hiçbir şey
ayrılık daha zor gelsin
belki daha erken dönersin..
yaşamın en ücra köşelerinden bir zehir
belki hasretinide
unutturuverir...