Zaman Geçerken 2 Şiiri - Serhat Sümer

-Yapraklar Dökülmüştü-

yapraklar da dökülmüştü
beyazlamıştı saçlarım da.
ince bir yağmur başlamıştı
göz kapaklarımda tuzlu bir sonbahar
avuçlarım nasır bağlamıştı.

her yıldızsız gece
her umutsuz yürek gibi
kocaman sevdalara sarılmıştı ellerim

yapraklar da dökülmüştü
hatıralar da...
uzun bir ayrılık düzşmüştü payımıza
önce sözlerin
sonra mektupların yıkmıştı.
ne vardı yani işte
zaman geçmiş
güzel günler unutulmuştu.
öyle zor yaşanan
öyle kolay tüketilmişti.

sonra bir bakış kazınmıştı
aklımın bir köşesine
okyanuslar kadar derin
ve yanlız bir akşamda
ölürcesine...

umudu parçalarken geçen her dakika
ve günler
ve yıllar
eski bir filmin kareleri gibi
izler bırakarak kalbimin sevda yoluna
kaybettim gölgesinde ufkumu
güneşim sen ol bundan sonra.
yıldızlar kaydığında
ay gündüze sevdalandığında
buluşuruz
buluşuruz nasıl olsa.

her uykuda görülen
tatlı bir rüyaydı varlığın
ben içerideydim
kapılar kapanmış
kilitler vurulmuştu.
yapraklar da dökülmüştü.
gözlerinden akınca o bir damla yaş
yağmurda başlamıştı
gözlerimde tuzlu bir sonbahar
adını mahşere uğurlamıştı...