Zaman Geçer Şiiri - Ufuk Çoban

Zamansızdı sevgilerim, o yüzden korunmasızdı
Hep bendeydiler, yalnızdılar, paylaştırmadım kimseyle.
Gücüm yoktu aynı şeye, her seferinde,
Düşüncelerle, istemsiz başladım ben de yürümeye.

Gözlerim yoldaydı yürürken, bakmadım önüme,
Düşsem farketmezdi bir kez daha, alıştım hatalara.
Görmemek için yerdeki değişeni, havadaki gerçeği,
Nefesimdeki gerekliliği, yürüdüm ardıma bakmadan.

Tek umudum sıcaklığını bilmediğim bir gülüşteydi,
Uzaklardaki hayalini sevdiğim bir çiçekteydi,
Dokunmaya bile ürktüğüm kokusunun,
Şimdi hayaller bile ezberledi hasretini.

Bildiğin gibi ol kendi vedanı ederken,
Gururunu sevgilere tercih ederken,
Büyüdüğünde anlarsın aynı sözleri, belki duyarken,
Zaman geçer sen de beni anlarsın, uzaktan bakarken.

2000