Zaman Geçer Şiiri - Muammer Oytan

Bülbül aşkın söyler güle, sevgiyle öter,
Zaman geçip devran döner hiç ötmez olur,
Serenât yapmak çün seherde ona gider,
Zaman geçip devran döner hiç gitmez olur…

Toprak ana tohumu saklar, şefkât eder,
Kışın kar yağar yorgan gibi kat kat örter,
Mevsiminde tüm bitkiler fışkırır biter,
Zaman geçip tohum kurur hiç bitmez olur…

Serde gençlik var dağ-taş demez yürür gider,
Resûl Nur Dağında cübbesin sürür gider,
Kâbe’ye varmaya yaya da gücüm yeter,
Zaman geçer, adım atmaya yetmez olur …

İlâhî düzendir bu, devran hızlı döner,
Durmaz yerinde, yaş ilerler ömür biter,
Elin-ayağın tutar, daim bacan tüter,
Zaman gelir gücün yetmez hiç tütmez olur …

İlâhî emirle örümcek ağın örer,
Pîr duvara binmiş cansız ol duvar yürür,
Gözlerinin feri iğne deliğin görür,
Zaman geçer tekerleği de görmez olur …

Âdem’in yurdunda soğuk ırmaklar akar,
Allah yaratmış rengarenk çiçekler açar,
Arılar her çiçeğe konarak bal yapar,
Zaman geçer çiçek biter hiç yapmaz olur!

OYTAN Muammer her zaman sözün tutar,
Çalışır daim bilgisine bilgi katar, Şükür,
seksen senedir kalb sıtk ile atar,
Vâde dolar, Hak emreder hiç atmaz olur.