Zaman Gardiyanı Şiiri - Aydın Balı

Otuz altı metrekarelik hücrede
Otuz altı yıllık geçmişim
Sızan güneşin ışığında
Mutlandım, gururlandım
Her küçük adımda umutlandım
Gökyüzüne uzandım
Güneşle beraber yaşarım sandım
Oysa çırılçıplaktım, utandım,
Korktum güçsüzlüğümde
Buram buram ter döktüm
En olmadık anda karanlığa kaçtım
Ne köy olur benden ne kasaba
İflas etmiş bir tüccar gibi,
Çektim elimi ayağımı yüreğimden
Tıpkı bir mirasyedi gibi,
Tüketmekteyim ömrümü
Değerini bilmeden hoyratça
Kantarın topuzu kaçtı kaçacak
Ruhum benden çıktı çıkacak
Var git güneş,
Sana ihtiyacı olanlara
Zaman gardiyanıyım ben
Kendimi beklemeye mahkûm.