Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bütün gece yıldızlar düşer bağrına aşığın
O vakit duanın içinden ruhlara.
Sanki milyon ışık, milyar renk vurur.
İçinde g/özyaşının vardır en güzel şadırvan.
B/akarım hayran hayran şems vakti coşkuyla yarına.
Kim bilir nice üzüntü uyumaz adı bilinmezse de adı aşktır.
Yüreğinize sağlık
daha zamanı var daha zamanı var çok çok güzeldi sn Canan hanım kutlarım..
ZAMAN FISILDADI KULAKLARIMA,DAHA ZAMANI VAR,ÇOK ÇOK GÜZELDİ KUTLARIM SİZİ SEVGİLİ ŞAİR.yuvasız kuş
Dil aşkın tadını
Sevgilinin dilinden alır.
Öyle bir sevgidir aşk;
Doğarken başlar, ölümle toprağa uzanır.
Başarılı, gerçekçi, yetenekli ve şiirsel bir betimleme. Okurken gerçekten şiir okuduğumun ayırdına vardım. Paylaşım için teşekkürler. Tam puan + Ant...
Mükemmel anlatım tam puan + ANT selamlar.
Masal tadında yazılmış bu güzel sevda şiirini ve onu kaleme alan siz şiirlerini beğenerek okuduğum şairini tebrik ediyorum Canan Hanım. Yürek ssiniz daim olsun. Saygılarımla...
tüylerim diken diken oldu okurken aşk şiirlerinin içinde duygu yoğunluğu en fazla olan şiirlerden bir tanesi herşey güzel de şu aşk acısı gelmese daha da güzel olacak şair daha zamanı var demiş inşaallah kıyametten sonra gelir bu aşkın acısı kutlarım güzel yüreği paylaşan kalemi sevgilerle
Canım ya film gibi resmettirdin şiiri gözler önüne..çok beğendim satırlarını..içtenliğini...Yürekten kutluyorum seni dost..sevgiyle kal..hep zamana fısılda...
'hayal kurmak olmasa neye yarar yaşamak'
Zira hayat bir hayal aslında. Yaşanılan ve yaşanılmayı bekleyen ne varsa. Zaman fısıldar, bekle der, gelecek der, geldi der, geldi dediği vakit bile bir desise vardır.
Aşkı destanlaşan bir duygu zenginliğinde yaşamak destansı bir ruha yani kahramanlığa ve kahramanına mecburdur. Aşk ötelerden gelen bir sesin izdüşümüdür ruha meydan okuyan.
Yağız bir delikanlı bir de çıtı pıtı bir genç kız! Sonrası kavuşma heyecanı. Bir sarılışın denginde huzur, bir öpüş sıcaklığında heyecan ve bir dokunuş kadar yangın!
Daha zaman olsa bile aşk ile yanmak için her an zamanıdır aşk ile yanmaların.
Bir hayalin yada bir bekleyişin dizgisiydi bu güzel şiir.
Yürekten bir tebrik ile....
Hayır itirazım var.
Yakalamışken sevgi
Bozulmasın sessiz seslilik
Gözlerle konuşulan
Sonra beklenmesin
Aşkı tüketen zaman
Beklenilsin
İlk başlangıç gibi son
Bu şiir ile ilgili 31 tane yorum bulunmakta