Zaman Fırtına Misali Şiiri - Tahir Altunay

Zaman bir fırtına misali
Ne gücün yetiyor durdurmaya
Ne de ömrün.
Yaprağını döken agaçlar gibi
Bir bir düşerken ömürden seneler
Derince iç çekmekle hüzüne dalmalar
Ve nice anılar kalıyor geride
Mazi el uzatsan uzakta ulaşılmaz
Yaşlı bir ömür kalıyor artık beride.

Sisli bakışlara masumluk düşüyor artık
Aklanmış saçlarda bir kaç tel
Çizgiler yüzde her senenin bir izi
Oturup seyredesin bir park köşesine
Geçer anılar önünden dizi dizi.

Kalkıp gidesin gelir nemlenince gözlerin
Dermansız dizlere inat
bastonundur tek arkadaş
Yürüdükçe yavaş yavaş mecalsiz
Fırtına misali zaman eser beklemez seni
Bakıp kalırsın yine gözerin nemli
Tutamazsın yine
çaresiz seyredersin giden seneleri