Zaman Ellerine Tutulur Kalır

Geçerken zaman kavisler çizerek yüzümüze,
En zorunu yaşıyorum ayrılıkların.
Yalnızlığımı çoğaltarak bekliyorum en fazla.
Ne yana baksam sanki sen varsın.
El sallıyorsun gökteki yıldızlara,
Ve yıldızlar parlayarak dökülüyor saçlarına.

Bir yağmursun tutulmaya korktuğum,
Uzadıkça sırılsıklam eden bir yağmur.
Bomboştur senin yokluğunda mekânlar,
Götürürsün ayrılırken yüreğimi de.
Benimse payıma hayalin kalır,
Açar bana en nadide çiçeklerini,
Halesi sarar tüm benliğimi,
İçimde yankılanır hazanın rengi,
Alıp götürür beni olduğun yere.

Ellerine tutulup kalınca zaman,
Yanar rüyalarda bütün köprüler,
Şair bendenizin o an dili tutulur,
Adını koyamaz bu ikirciğin.
Hüzün yuvaya dönen bir kuş olur,
Nedense?
İçimde.