Zaman Düşlerimi Getiriyor Yadıma

Hüznü, sevinci,
unutulmuş bir şarkıyı,
çekilmiş bir acıyı getiriyor
Gözlerimin önüne,
Zaman ve adın.

Zaman düşlerimi getiriyor avuçlarıma bir de.
Sana bir başka tutunuyorum, senden öğrün.

Ayrılıklar hayli vurdu beni,
göktaşı yağmurlarına tutulmuş gibi...
Diller nasıl da keskin ve sivri... Dilim dilim, dilimliyor
Ve nefreti körükledikçe körüklüyor içime....
Posası çıkarılmış bütün güzellikler,
hiç yaşanmamış gibi bir yana iteleniyor...

Bu nedenle seni sevmek, sana sevdalanmak
Ve sana bağlanmak korkusu burkuyor içimi...
Hiçbir şey korkutmadı beni ayrılığın vurması gibi...
Ve içimde silinmeyen bir iz;
Uzaklaşan adımlarının korkusu.
Yine mi vuracaktır bir ayrılık şarkısı yüreğimi,
Yine mi yalnızlığın sarı dolamalı sancısı saracaktı her yanımı
Yüreğimin çekincesi oldu bunca yaşadıklarım...

Seviyorum,
Sevmeliyim,
Sevmek zorundayım...
İnsanım ben, insan! ! !
Ama, korkuyorum işte...
Yine bir ayrılık hicranına gömülmekten?

Vurulayım,
Gömüleyim,
Öleyim...
Sen görme, sen umursama ve sen duyma....
Yanmak, göğünmek, kurşuni gecelerde,
Kurşun yaralarınca parçalanmak vardı sevdalarda...
Başkaladırı vardı yazgıya ve her şeye...
Olsun!
Ne çıkar; yaşam anıların harmanıdır.
Belki de bu harmanın en son ateşi sen olacaksın..
Korkmuyorum, çekinmiyorum da
Bu sevdanın vebalini omuzlayacaksan,
Daha ne bekliyorsun bilmem ki..
Haydi sen de yak beni....
Zaman düşlerimi getiriyor yadıma
Ve bir de adını

KÖMEN