Zaman Durmuştu Şiiri - Nazım Yıldız

Yüreğimi kemiren törpü gibiydi zaman
Geceler mut yarınlara gebe değildi
Binlerce saniye dakikayı doğurmuyordu
Bir kaplumboğa kadar ağırdı zaman

Rüzgar zamansız ecel gibiydi penceremde
Boğucu bir sessizlik vardı dışarda
Gittikçe daha bir karanlık oluyordu
Sokaklar sessiz sakin ürkütüyordu

Karanlıklar boyu kıvılcımlar dolaşıyordu havada
Bulutlar arası savaş uzayıp gidiyordu
Yağmur delicesine coşmuş durmak bilmiyordu
Bir adam çaresizlik içinde uzakları seyrediyordu

Şehri bir hüzün kuşatıyordu şimdi
Bölük pörçüktü duygular
Rüzgara kapılmış yaprak gibiydi umutlar
Sönük gözlerle ufuklara dalıp kayboldu adam