hiç bir günahı yakıştıramadığım sevgili
bak yelkovan kuşları da göç etti /
zamansızlık mevsimine
akrep kendini sokuyor ve sorguluyor artık
zamanı kurşunlayarak eskiten kum akışından utanık
rüzgarlarla yarışan çocuğun anlık duraklarında
tüm takvimler kendisine ihtilal
işte zaman da intihar etti
tarih utandı / devinim yorgun
yıpranıp ipildeyen bir kumaş gibi
yırtıldı orta yerinden zaman
zaman durdu!
ve şimdi;
saatler kolumuzda (bir) göçebedir artık...
zaman öldü!
(işte tüm kiplerini de yanına alarak)
Kayıt Tarihi : 26.6.2003 06:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!